Είναι σαφές ότι τόσο ο Βρετανός πρωθυπουργός όσο και οι ευρωπαίοι διαπραγματευτές αρέσουν στο δράμα ότι πρέπει να πείσουν ότι η ευρωπαϊκή κοινωνία είναι ήδη ενθουσιασμένη, ότι οι αγώνες έχουν γίνει μέχρι τέλους για να εξυπηρετήσουν τα ίδια συμφέροντα. Μόνο η συμφωνία που επετεύχθησαν την παραμονή των Χριστουγέννων θα μπορούσε να επιτευχθεί πολύ πριν, φυσικά, πριν από τρεις ή έξι μήνες. Εκτός από κάποιες μικρές αλλαγές στο επίπεδο της αλιείας, ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό σε βρετανική πρόταση της ΕΕ το περασμένο καλοκαίρι.
Με ένα μείγμα θάρρους και αφελής λαϊκισμού, ο λεγόμενος άτακτος παιδικός πρωθυπουργός κηρύσσει τη συμφωνία του προς τους συμπολίτες του μεγάλη επιτυχία. Ισχυρίζεται ότι έχουν εκπληρωθεί όλες οι υποσχέσεις της προεκλογικής εκστρατείας του 2016. Αλλά αυτό είναι λάθος. Η συμφωνία είναι ένας κλασικός συμβιβασμός, όπως όλες οι εμπορικές συμφωνίες. Κανένας κανονισμός δεν είναι καλύτερος από αυτό που είχαν ήδη οι Βρετανοί ως μέλος της ΕΕ.
Η συμφωνία, η οποία ισχύει επί του παρόντος, προβλέπει αδιέξοδο στην εσωτερική αγορά, η οποία είναι τώρα έτοιμη για περαιτέρω διαφωνίες μεταξύ των δύο πλευρών. Στον τομέα της προστασίας του κλίματος, της επιστήμης, των μεταφορών, της αντιτρομοκρατίας, οι Βρυξέλλες και το Λονδίνο ελπίζουν να συνεχίσουν την καλή συνεργασία με πνεύμα εμπιστοσύνης. Εάν αυτή η εμπιστοσύνη διατηρηθεί μετά την παρακμή των Βρετανών τα τελευταία χρόνια, τότε η ευρωπαϊκή πλευρά πρέπει να δει κάτι ξανά.
Θύματα του νεο-εθνικισμού
Ας δούμε ένα καλό παράδειγμα ηττημένου στη σύμβαση, που είναι Βρετανοί φοιτητές, καθώς δεν μπορούν πλέον να συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγής Erasmus. Ήταν ένα πολύ βαρύ τίμημα για τη βρετανική κυβέρνηση. Θα είναι επίσης πιο δύσκολο για φιλόδοξους ξένους μελετητές να σπουδάσουν σε βρετανικά πανεπιστήμια. Για τη βρετανική κοινωνία, το κόστος σε αυτόν τον τομέα θα είναι πολύ υψηλότερο από την τιμή του Erasmus.
Αυτό το σημαντικό πρόγραμμα θυσιάστηκε στον βωμό του ύπουλου νεοεθνικισμού των υποστηρικτών του Brexit. Ο πονηρός λαϊκίστας Μπόρις Τζον Ονσον έπαιξε την κάρτα ανεξαρτησίας, η οποία εξακολουθεί να είναι αγαπημένη στα αυτιά των Βρετανών. Ισχυρίστηκε ότι η ομολογία του είχε ληφθεί μέσω βασανιστηρίων και ότι η ομολογία του είχε ληφθεί μέσω βασανιστηρίων. Στις μακρινές Βρυξέλλες, καμία χώρα της ΕΕ δεν κυβερνάται από μια κρυφά ελκυστική δύναμη. Όλοι συμμετέχουν εξίσου στο νομοθετικό έργο. Και όλοι δεσμεύονται εξίσου από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Κανείς δεν αναγκάστηκε να ενταχθεί στην ΕΕ.
Ο John Onson ισχυρίζεται ακόμη ότι η Βρετανία ανέκτησε την ανεξαρτησία της. Ποιος είναι από ποιον; Ο πρωθυπουργός και ο συνοδός του θυμούνται την έννοια της ανεξαρτησίας του περασμένου αιώνα, όταν οι θάλασσες του κόσμου ελέγχουν τα βρετανικά πλοία σε μια σχεδόν ατελείωτη αυτοκρατορία. Όμως σήμερα, κάθε χώρα που θέλει να έχει διεθνές εμπόριο και διεθνείς σχέσεις πρέπει να παραιτηθεί από την κυριαρχία της προκειμένου να απολαύσει τα οφέλη της συνεργασίας. Ως μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, των Ηνωμένων Εθνών, του ΝΑΤΟ, φυσικά, της ΕΕ, η οποία συνεπάγεται μικρές ή μεγάλες υποχρεώσεις, αλλά και δικαιώματα. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν προϋποθέτει την απώλεια εθνικής κυριαρχίας ή ανεξαρτησίας.
Παρεμπιπτόντως, στην Πολωνία και την Ουγγαρία, οι λαϊκιστές βράζουν στο ίδιο καζάνι της υποτιθέμενης εθνικής κυριαρχίας.
Ένα παραπλανητικό όνειρο
Στο πλαίσιο της επιδημίας που έπληξε τη Βρετανία για δεύτερη φορά, ο Son Onson θα έπρεπε να είχε συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν πιο ισχυρά πράγματα από το να πέσουν σε εθνικιστικές φαντασιώσεις. Η αλληλεξάρτηση είναι πολύ μεγάλη. Το διήμερο κλειστό κύμα έδειξε πόσο ευάλωτο είναι το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή η εμπειρία βοήθησε πιθανώς όλους εκείνους στο Λονδίνο που είναι φιλικοί να καταλήξουν σε εμπορική συμφωνία.
Πριν από ένα χρόνο, όταν η Βρετανία αποχώρησε επίσημα από την ΕΕ, ο John Onson κέρδισε, λέγοντας ότι έκοψε τους ευρωπαϊκούς δεσμούς και ανακοίνωσε ευτυχώς ότι θα κάνει επικερδείς συμφωνίες σε όλο τον κόσμο. Τι συνέβη σε όλα αυτά; Απλά τίποτα. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος συμφωνίας με τους σημαντικότερους εμπορικούς εταίρους εκτός της ΕΕ, ιδίως τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα. Έχουν υπογραφεί συμφωνίες με την Japan Aponia և Singapore. Αλλά είναι σχεδόν πανομοιότυπες με εκείνες με τις οποίες η ΕΕ διαπραγματεύεται ήδη με δύο εταίρους. Οι Βρετανοί το αντέγραψαν. Ο όγκος αυτών των δύο εμπορικών συμβάσεων αντιστοιχεί μόνο σε ένα μικρό ποσοστό του συνολικού ετήσιου εμπορίου.
Μετά από όλα, το Brexit ήταν ένα παραπλανητικό δώρο, το οποίο δεν ταιριάζει καθόλου στο πακέτο του. Όλα θα ήταν καλύτερα για τους Βρετανούς με την ΕΕ. Χωρίς το αεροπλάνο, ο John Onson θα ήταν ακόμα καλύτερος.
Πηγή: Deutsche Welle