Το έθιμο της Gurunohara

Το έθιμο της Γκουρουνοχάρα είναι μια γιορτή που αναβιώνει κάθε χρόνο στις 26 Δεκεμβρίου στα χωριά Καραγκούνο στην κοιλάδα Καρδίτσας, καθώς και στα Τρίκαλα, τη Λάρισα και τη Δυτική Μακεδονία.

Το “Gurnocharan” ή το “Gurunocharan” ήταν μια μεγάλη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση, καθώς οι χοίροι σφαγιάστηκαν την παραμονή ή την επόμενη ημέρα από τις μεγάλες χριστιανικές διακοπές, τις οποίες οι χωρικοί φρόντιζαν προσεκτικά για ένα χρόνο. Όλη η οικογένεια συμμετείχε στη διαδικασία. Οι δολοφονίες και οι ξυλοδαρμοί ήταν έργο ανδρών, ενώ γυναίκες μέλη της οικογένειας συμμετείχαν στο μαγείρεμα, τραγουδώντας τραγούδια διακοπών ή τραγούδια εάν η σφαγή έγινε την παραμονή των Χριστουγέννων.

Για τις εκλογές της 26ης Δεκεμβρίου, οι χωρικοί της Θεσσαλίας επέμειναν.

Τα Χριστούγεννα, σκότωσα τους χοίρους, γιατί την ημέρα των Χριστουγέννων, η Παναγία πήγε στον Ιωσήφ Joseph Χριστό στην Αίγυπτο, ώστε ο Ηρώδης να μην τους σκοτώσει. Η Παναγία περπατούσε μπροστά από τον Γιουσούφ և, և τα γουρούνια πίσω του χάλασαν τα ίχνη, պատճառով γι ‘αυτό το γλουτό του δοχείου ήταν «το καλύτερο δοχείο του ωμού».

(ΓΝ Αικατερίνης: Νεοελληνικές αιματηρές θυσίες)

Ο οικογενειακός χοίρος ήταν πηγή πλούτου για τους ντόπιους, θησαυρός για όλους όσους το είχαν. Έφαγε τα απομεινάρια τους, συσσωρευμένο λίπος, το κύριο λίπος που χρησιμοποιούσαν για φαγητό, καθώς το ελαιόλαδο δεν υπήρχε σε αυτές τις περιοχές μέχρι τη δεκαετία του 1960. Το κρέας του δεν μπορούσε μόνο να υποστηρίξει την οικογένεια, αλλά και να πουληθεί, συμβάλλοντας σημαντικά στον οικογενειακό προϋπολογισμό.